Dagje Artis

 

De hoofdingang van Artis. Indrukwekkende vogels!

Ik had een prijs gewonnen bij een loterij. Mocht een dagje uit kiezen naar een park, een museum of zo, voor 4 personen. Leuk, uit alle mogelijkheden hebben we (Melody en ik) een dagje Artis gekozen. Zie http://melodymusic.nl/. Vriendin Anita en haar man Niels zeiden enthousiast “ja” toen gevraagd werd of ze mee wilden, en gisteren was het zover.

Om half tien meldden ze zich in Smilde, en na een bakkie koffie vertrokken we. Onderweg aardig wat regen gehad, maar in Artis bleef het gelukkig droog . e zon kwam af en toe kijken en in de loop van de middag werd het zelfs warm.

Leeuw van Melody geleend, want, wat dacht je? Mijn camera hartstikke vergeten mee te nemen. Dom, dom, dom!  Maar door de rest van het gezelschap werden wel erg veel foto’s gemaakt. Gelukkig maar.

 

En ik verbaasde mij over mijzelf. Heb bijna het hele park doorkruist achter mijn rollator. Af en toe ergens gaan zitten, om uit te rusten, maar ook om iets te drinken en/of te eten.  Om plm 5 uur had ik “de piepe wel uut” (twents gezegde), ook de anderen hielden het voor gezien en de uitgang werd opgezocht, waarna we richting Amersfoort reden, waar we heerlijk gegeten hebben. Gezellig en lekker!

Om ca. 9 uur was ik weer thuis, heb een lekker glas spa gedronken, en ben onderuit gezakt in een stoel gaan “hangen”.  Compleet total loss. Gelukkig wel goed kunnen slapen, maar vandaag moet ik het aardig bezuren. Maar al met al heb ik behoorlijk genoten van het dagje dierentuin. Nog maar een keer zo’n prijs winnen?

Het mooie van dierentuinen vind ik, dat er  ook altijd veel aandacht is voor beplanting. Heel veel groen, prachtige bloemen. Ook veel groente zagen wij. Op de site van Artis staat een verhaal over het waarom van die verschillende groentes. Kijk maar op http://www.artis.nl/nl/ontdek/verhalen/de-eetbare-tuin/.

 

 

 

 

 

17 juli memorabele dag

Want gisteren was het 53 jaar geleden, dat Johan en ik (eindelijk!) trouwden. Helaas kunnen we dat niet  meer samen  gedenken. Maar dankzij de kinderen red ik het wel.

’s Middags werd ik door dochter en schoonzoon opgehaald om naar Hellendoorn/Nijverdal te gaan. Johan is daar namelijk bijgezet op het kerkhof. Omgeven door familie, kennissen en vrienden. Mooie begraafplaats, kun je best zijn. Hieronder een foto van het deel van de begraafplaats waar Johan zijn rustplaats heeft:

Gisteren zijn we er samen naar toe geweest. Zoon uit Lelystad was er ook. Heel fijn zo samen. Maar er was nog een doel. Zoals iedereen wel weet, speelde Johan graag en veel orgel. Ook o.a. op kerkorgels. Jaren gelden werd het orgel van “onze” kerk in Smilde vervangen en onderdelen van het oude orgel werden verkocht. O.a. de orgelpijpen. Eentje was Johan nogal zuinig op, en die hadden we nog steeds. Die pijp hebben we gisteren aan Johan terug gegeven. Zó blij dat we dat samen hebben kunnen doen.

Nog een paar graven van familieleden bezocht en daarna even koffie gedronken bij mijn zus, waar we ook haar dochter uit Engeland ontmoet hebben met haar 2 kindertjes. Gezellig!

Daarna met zijn vieren heerlijk gegeten bij http://www.landgoeddeuitkijk.nl/ in Hellendoorn. Afgesloten met een heerlijk kopje koffie en naar wens iets lekkers erbij. 2 van ons wilden dat wel:

Daarna afscheid van elkaar genomen. Nico ging zuidwaarts en met zijn drietjes gingen wij noordwaarts. Het was een fijne middag zo samen.

En De Uitkijk:  van harte aanbevolen!

 

 

 

P.C. weer online

9 juli j.l. heb ik via Facebook verteld dat mijn computer het begeven had. Ook meldde ik, dat een ex-buurman het apparaat meegenomen heeft en gaat proberen het euvel te verhelpen. En ja! Dat is gelukt! D.w.z. dat de computer niet kapot was, maar het scherm het opgegeven heeft. Was ook al zo’n 11 jaar oud. En kijk: de buurman had nog een scherm over en die staat nu bij mij op het bureau.

Loop ik tegen een ander probleem aan, voordat ik verder kan met vakantieverslag: het lukt mij maar niet om de foto’s van de camera op de p.c. te plaatsten. Maar ik ga moedig verder. In ’t verleden is me dat ook gelukt, en nu niet? Grrrrr/

 

weer present.

Ik heb een paar vervelende maanden achter de rug. Heb mij nog wel af en toe op Facebook gemeld, maar dit log bleef een beetje achter.

 

Begin ik met een verslagje van de vakantie die ik vorige week mocht vieren met De Zonnebloem. Ik was met een hele groep mensen in Bad Bevensen, een prachtige plaats bij de Lüneburger Heide, ten zuiden van Hamburg.

Vertrek maandag 27 juni vanuit Deventer (Postiljon Hotel). Met volledig aangepaste bus werden we naar Bad Bevensen vervoerd. Een rit van zo’n 6 uur. Onderweg wel even een plas- en koffiepauze. Om plm. 6 uur aankomst. Je toegewezen kamer opzoeken, koffer staat er al. is door vrijwilligers allemaal geregeld. Daarna wordt er heerlijk gegeten. Best zin in. ’s Avonds gezellig gepraat en nader kennis gemaakt met medereizigers. 1e nacht heerlijk geslapen. Gelukkig maar. Ik had een kamer alleen voor mezelf. Niks mis mee dus.

Doordat ik een geneesmiddel (medformine)  heb laten staan, in overleg met de dokter, voelde ik mij een stuk beter t.o.v. de laatste paar maanden. Het eten smaakte mij weer. Op facebook schreef ik eind juni:

Nadat ik maandan aardig in de put heb gezeten. Voelde mij niet lekker, last van diarree, geen zin in eten, smaakte mij ook niet. Gevolg: ik viel nogal wat kilo’s af. Op advies van een medewerkster van Icare, ben ik in conclaaf met de huisarts gegaan, omdat ik wegens suikerziekte medicijnen had, waar ik kennelijk niet goed op reageerde. Onthou de naam: MEDFORMINE. Sinds ik die niet meer inneem, voel ik mij veel beter, lust ik weer wat eten en ben intussen zo’n 4 kilio aangekoemen. Over 2 weekjes controle van de insuline toestand. Ben benieuwd.

Onderweg naar Hitzacker. Ik zat prinsheerlijk in een rolstoel, die meestal, geduwd werd door Marlena. Tja en dan kom je wel eens op de foto.

Thursday Challenge

Thema: VEELKLEURIG

Herinnering aan onze vakantie in 2008. We waren in Finland.

Tijdens de vakantietijd zijn heel veel kerken te bezichtigen en wordt er ook uitleg gegeven over alles wat je daar kunt zien. Meestal door studenten, die  een vakantiebaantje hebben.

Tijdens die vakantie in Finland vonden wij een heel speciale boekenlegger in één van de wegkerken. (Een “wegkerk” is een kerk die zomers geopend is en te bezichtigen)

Logisch dat ik voor het thema vandaag aan dit kleurrijke plaatje dacht.

Heel mooi die “eend”, een herinnering aan ons eerste vervoermiddel. En wat waren we er toen blij mee. Met een zekere weemoed denken we er nog wel eens aan terug.

Achterop stond een tekst in het fins, waar we geen chocola van konden maken.  Ben al aan het zoeken geweest in het “wat en hoe-boekje” van de finse taal. Niks gevonden.

Nu doe ik al een aantal jaren mee aan het versturen van kaarten all over the world via postcrossing.  In Finland zijn ook veel deelnemers, want ik zend en ontvang geregeld kaarten naar/uit Finland. Zo ook een paar weken terug. 
Ik heb toen zo’n boekenlegger bij de kaart ingedaan (deze had nog wat speciale wensen) en gevraagd of zij de tekst voor mij kon vertalen. Kreeg ik bij het bedankje voor de ontvangen kaart de vertaling (in het engels uiteraard):

The translation for the cross is:

“Let there be angels on your journey where ever you may go. May you always be
protected by the wing of an angel.”

 

Een zegenwens die ons de hele reis door Finland begeleid heeft, want wij vonden dit kaartje al op de 3e dag. Wonderlijk.

NB: bedenk wel dat dit een verslag is uit 2008. maar de kleuren van het prentje passen vandaag goed in het thema. En ik vind het verhaal best de moeite waard om dat nog eens te vertellen.

 

 

Thursday Challenge: Electrisch

Electrisch: Draden. Kabels. Motoren. Radio’s. Computers. 

Op het wereldwijde web kwam ik een speciale foto tegen. Als dat spul allemaal licht geeft, weet je niet wat je ziet.

een heel kleurrijk geheel. best wel mooi.

 

 

Zwijmelen op zaterdag

Jan(tje)  Smit, zingt al 20 jaar “de sterren van de hemel”.  Zijn eerste succes haalde hij met MAMA samen met BZN. Hij was op slag beroemd (en bekend).

Op Wikipedia kun je zijn geschiedenis lezen. Eigenlijk best fascinerend hoe zo’n jochie eerst Nederland, dan Duitsland en later nog meer landen veroverde. Vandaag de kans nog eens naar dat kereltje te luisteren.

Je zult een kleinkind hebben dat zo’n lied voor je zingt!

25 maart 2016: Opening Wildlands in Emmen

En samen met Melody was ik erbij!

Melody was zo’n beetje de hele dag verscholen achter haar fotocamera en maakte dan ook erg veel foto’s.  Ja, en nu wil ik best een heel verslag hier plaatsen, maar  aangezien dat allang gedaan is door reisgenote, plaats ik hier de link naar haar weblog met het verslag, met foto’s en nog veel meer. Want in tegenstelling tot gisteren komt er vandaag niks uit mijn handen. M.a.w. “Bekaf”. Maar heb en prachtige dag gehad.

Hè hè eindelijk…. met obstakels

 

Geniet van  het  verhaal en wat er nog meer te zien is.

Als ik de foto’s die ik maakte bekeken heb en goedgekeurd, plaats ik er later wel wat van.

Thursday Challenge. Vandaag: Empty

(Vakant. Achtergelaten. Hol. Leeg. Container/stoel/huis…)

 

Ik had een mooie foto in gedachten, maar kon ‘em niet vinden. Al zoekend kwam ik wel onderstaande afbeelding tegen.   Gaat ook goed voor dit thema:

Heb deze, dacht ik, al eerder geplaatst, maar blijft ” zeer doen”.

Zwijmelen, deze keer niet op zaterdag maar deze week op zondag

Op zondag, want gisteren kwam ik er niet aan toe, maar vanmorgen, luisterend naar de kerkdienst, kwam een lied voorbij, dat mij ontzettend aan het denken zette. Vooral troostvol als je soms eens “in de knoei” zit met je gevoelens, en alles er omheen.

Ook prachtig lied in de opmaat naar Pasen.

IK ZAL ER ZIJN

Hoe wonderlijk mooi is uw eeuwige Naam.
Verborgen aanwezig deelt U mijn bestaan. 
Waar ik ben, bent U: wat een kostbaar geheim. 
Uw naam is ‘Ik ben’ en ‘Ik zal er zijn’.

Een boog in de wolken als teken van trouw,
staat boven mijn leven, zegt: Ik ben bij jou!
In tijden van vreugde, maar ook van verdriet,
ben ik bij U veilig, U die mij ziet.

De toekomst is zeker, ja eindeloos goed.
Als ik eens moet sterven, als ik U ontmoet:
dan droogt U mijn tranen, U noemt zelfs mijn naam.
U blijft bij mij Jezus, laat mij niet gaan.

‘Ik ben die Ik ben’ is uw eeuwige naam. 
Onnoembaar aanwezig deelt U mijn bestaan. 
Hoe adembenemend, ontroerend dichtbij:
uw naam is ‘Ik ben’, en ‘Ik zal er zijn’.

O Naam aller namen, aan U alle eer.
Niets kan mij ooit scheiden van Jezus mijn Heer:
Geen dood en geen leven, geen moeite of pijn.
Ik zal eeuwig zingen, dicht bij U zijn.