2013 een jaar om gauw te vergeten

Een jaar vergeten kan natuurlijk niet, maar er is zoveel gebeurd!

Want behalve mijn ziekte was daar ook het nogal plotselinge overlijden van Johan. Gelukkig was ik toen zelf weer een beetje aan het opklauteren. Mijn gezondheid ging steeds beter. Dit alles zal ergens wel zo zijn reden hebben gehad. Maar dat ik Johan zo ineens moest missen, terwijl we hoopten nog zo’n 3 a 4 maanden samen te kunnen zijn (hij had alvleesklierkanker, zoals de meesten wel zullen weten) was toch wel heel wrang.
En dan kom je in een soort rollercoaster terecht. Je moet mee, terwijl je het liefst even in een klein hoekje zou gaan zitten. Gelukkig zijn daar dan mijn kinderen en kleinkinderen die mij bijstaan, helpen waar mogelijk, en er gewoon voor me zijn.
Maar 2013 heeft ook wel fijne momenten geteld. ’t Was niet alleen maar kommer en kwel. Maar die laatste ervaar je nu eenmaal het meeste, als je een mens zo geweldig mist.
Maar wat blijft, zijn de fijne herinneringen aan de bijna 50 jaar, die wij samen mochten zijn. Aan de reizen, die we samen maakten. (De fotoalbums van die reizen kijk ik met heel veel plezier door). Het samen kinderen en kleinkinderen krijgen. Wat hebben we een gezegend leven gehad, ondanks zorgen, ziektes, werkloosheid en nog meer.
Ook met weemoed denk ik terug natuurlijk, maar toch zijn het allemaal “sweet memories”.

En nu op weg naar de 1e januari, de dag dat Johan jarig was. We nodigden elk jaar veel buren uit om samen met ons het glas te heffen op het nieuwe jaar èn op de verjaardag van Johan. Altijd een fijn gebeuren.
Zo fijn, dat ik een select aantal buren heb uitgenodigd om samen nog één keer het glas te heffen op het leven van Johan op die 1e januari. Ik zie er tegenop, maar anderzijds denk ik, dat het een goede afsluiting is. Dat hoop ik dan maar.
En dan moedig 2014 in. Een heel nieuw jaar ligt voor ons. Benieuwd wat het ons allemaal gaat brengen.
In ieder geval blijft voor mij het verwerken van het overlijden van Johan. Daar ben ik nog lang niet mee klaar.

Idereen een goede jaarwisseling gewenst, enne….. als je het afsteken van vuurwerk echt niet kunt laten, zorg dan dat je zo’n vuurwerkbril op hebt, en hou er een paar paraat voor het publiek.

Advertenties

KERST 2013

Allereerst een felicitatie voor onze oudste kleindochter Jeanine. Ze mocht vandaag 22 jaar worden.

Kerstdagen waar je als een berg tegenop ziet, maar die voor mij toch heel fijn begonnen is.
Gisteravond geluisterd (en gekeken)(via PC) naar de Kerstnachtdienst in de streektaal via RTV Oost. Ik werd gebeld door een goede kennis dat die uitzending er was. Het is echt heel speciaal om zo’n dienst in je “mooderstoal” mee te maken. Mooie dienst. Werd er blij van.

Onder de bezoekers zag ik ook ineens oudste broer zitten.

Vanmorgen ben ik naar de kerkdienst in de koepelkerk geweest. Opgehaald door iemand van de gemeente. Fijn dat dat kan. En wat was het een fijne dienst. Heel bijzonder: het kerstevangelie werd via de beamer verteld door de Zandtovenaar. Uiteraard met het verhaal erbij.
Zondagmiddag had ik op Nederland 3 deze voorstelling al ademloos gevolgd. Zo mooi!

Nu, weer thuis, komt het er toch weer op aan. Verdriet, gemis, maar ook uitzien naar het feestje van de jarige en het samen zijn en eten met kinderen en kleinkinderen. Kortom: ik red me wel, met vallen en opstaan, maar toch…..

In plaats van kaarten:

Midwinterconcert

Gisteravond ben ik naar het midwinterconcert geweest van het Chr. Harmonieorkest Patrimonium in Groningen. Een lieve vriendin is meegeweest. Ze is zelf ook een prima muzikante (o.a. lid van het Drents Seniorenorkest) en geniet enorm van muziek.
Onze dochter, Annette, bespeelt het euphonium bij Patrimonium en ze vroeg (min of meer dwingend) of ik wilde komen, omdat dit de eerste keer is dat er een uitvoering is, zonder dat Johan erbij is. Vorig jaar december heeft hij nog enorm genoten van haar solo Avond (naar Boudewijn de Groot). (Toen was ik er niet bij, want in ’t ziekenhuis).

Als je wilt kun je die hier nog eens beluisteren.
Afijn, ik voelde mij min of meer moreel verplicht te gaan. Te meer omdat kleindochter en -zoon als gastmuzikanten meespeelden.
Geen spijt van gehad. Maar….Annette had weer een solo, en dat was even best heftig. Ook voor haar. Maar ’t ging prima.
Al met al blij dat ik geweest ben. Na afloop bekaf, en dan moet je nog naar Smilde terug. Maar mijn begeleidster rooide dat prima! Nogmaals hartelijk dank.

Aanvulling: bij het voorjaarsconcert in mei was ik wel mee, maar niet in december 2012. Kreeg een opmerking hierover……

RTL kerstpakket

Vanmorgen werd mij via PostNL een pakket bezorgd, dat mij een “glimlach op mijn gezicht” bezorgde. Precies zoals de lieve ex-collega bedoelde. Ik was helemaal verbaasd. Een kerstpakket, dat RTL stuurde i.s.m. de postcodeloterij. Met recht een enorme verrassing.
Of zoals de “aanstichtster” schreef:
“Na een verdrietig jaar is het tijd voor een lichtpuntje. Door je verdriet heb je geen zin om kerstkaarten te versturen. begrijpelijk, maar hopelijk tovert dit pakket toch een glimlach op je gezicht. Al is het maar voor even”.
Was helemaal overrompeld, en die glimlach? die is en was er!
Paar foto’s gemaakt. Kijk maar eens, waarmee ik verwend werd:

</a

En dit was de inhoud:

Rest mij om de “aanstichtster” van deze verrassing geweldig te bedanken. Wat een kerstsurprise!!

Thursday Challenge Thema: “Best of 2013”

De beste van 2013 is voor mij onderstaande foto. Samen met kinderen en kleinkinderen op de foto voor, bleek later, de allerlaatste keer.
24 dagen later overleed Johan. Deze foto is mij zeer dierbaar.

This photo is very special to me, because it is the last time that we made a picture with our children and grandchildren. Johan died suddenly 24 days after that.

Kerstkaarten

Even een berichtje tussendoor voor degene die het gewend waren (zijn) om een kerstkaartje van ons te krijgen. Behalve een paar goede vrienden stuur ik geen postkaarten. Ik heb er domweg geen zin in om een kaartje te sturen met alleen mijzelf als afzender.
Vorig jaar ook al overgeslagen, maar dat was, zeg maar, overmacht. Ik werd toen ruim 11 weken in het Asser ziekenhuis verpleegd, en geen mogelijkheid gehad om adressen te schrijven. Zit op dit moment aardig in de put, maar doe alle moeite om er uit te klauteren. En ja, was ik nou fysiek maar wat beter, dan zou het volgens mij allemaal wat gemakkelijker zijn. Maar ook dat weet je nooit.
In ieder geval wens ik iedereen een goede Adventstijd.